Serwis prowadzony przez dr n. med. Jacka Kunickiego, specjalistę neurochirurga

O przysadce 12 września 2022

Moczówka prosta

Jacek Kunicki
dr n. med.
Moczówka prosta

Moczówka prosta jest schorzeniem wynikającym z  obniżonego poziomu  hormonu antydiuretycznegoi ( ADH – antydiuretic hormone ) zwanego również wazopresyną. Hormon ten produkowany w podwzgórzu,a  wydzielany jest przez tylny płat przysadki.

W podstawowych podziałach  wyróżniamy moczówkę prosta ośrodkową –  której przyczyna leży w uszkodzeniach ośrodkowego układu nerwowego  – konkretnie podwzgórza lub  przysadki.

Drugą rzadsza postacią jest moczówka prosta nerkowa, gdzie  problemem jest  brak efektywnego działania ADH/wazopresyny na  nerki, które są docelowym miejscem jego działania.

Wazopresyna  wydzielana przez tylny płat przysadki działa na naczynia krwionośne ( obkurcza je) oraz głównie na nerki w których  wpływa na stopień zagęszczania moczu – in. odzyskiwania wody.

Jeśli  z jakiegoś powodu np. guza  podwzgórza lub  w wyniku operacji  stężenie ADH ulega znacznemu obniżeniu nasze nerki  wydzielaj duże ilości mało zagęszczonego moczu. Nasz  organizm zachowuje się jakby nie zależało mu na oszczędzaniu wody.

Porównując  obrazowo można powiedzieć,  że ADH/wazopresyna  jest siłą zakręcającą kran ( nerki ) z wodą,  którą wydalamy. Brak wazoprezyny lub jej za mała ilość ( moczówka)   kran jest odkręcony  maksymalnie ( nadmierne oddawanie wodnistego moczu), nadmiar  ADH ( czyli odwrotność moczówki – zespól SIADH)- kran jestnimeal całkiem  zakręcony (oddawana mała ilość zagęszczonego moczu).

Moczówka prosta jako objaw guza przysadki jest dość rzadko spotykaną dolegliwością. Częstość moczówki  w najczęstszych  guzach przysadki  jakimi są gruczolaki przysadki jest bardzo niska ( poniżej 0,5 -1%),  nawet w przypadkach olbrzymich czy inwazyjnych guzów czynność tylnego płata jest najczęściej zachowana.

Wśród guzów i schorzeń podwzgórza i przysadki,  które objawiają się moczówką  są inne niż gruczolaki guzy tej okolicy, najczęściej dotyczące  tylnego płata lub lejka przysadki ( są to  Czaszkogardlaki i nadsidołowe torbiele Rathkego), guzy z komórek rozrodczych , guzy przerzutowe  oraz  choroby zapalne (np. naciek w przebiegu sarkoidozy,  zapalenie limfocytarne przysadki).
 Dużą grupę pacjentów z  moczówką prosta  stanowią chorzy u których badania  obrazowe nie wykazują istotnych zmian w przysadce, lejku czy podwzgórzu – najczęściej podłożem takiej moczówki są procesy autoimmunologiczne.

Jakie są najczęstsze objawy moczówki prostej ?

Najczęstszymi objawami moczówki prostej są :

  • Nadmiernie częste oddawanie moczu ( polyuria)  w tym również konieczność oddawania moczu  w nocy ( nocturia).
  • Zbyt duże objętości oddawanego moczu – nawet kilkanaście litrów na dobę.
  • Wzmożone pragnienie.

Objawy te  mogą być różnie nasilone jednak zwykle pacjenci intuicyjnie odczuwają  problem i widzą wyraźną różnice w  oddawaniu moczu.

Wzmożonemu pragnieniu czasami towarzyszą objawy mniej specyficzne np. znaczna ochota na zimne pokarmy i napoje ( lody, chłodne napoje), stany podgorączkowe, objawy odwodnienia ( suchość w ustach, zmniejszone napięcie skóry,  bóle i zawroty głowy itp.) .

W przypadku  przebytej operacji guza przysadki lub okolicy podwzgórza  moczówka prosta jako przejściowy objaw występuje dość często. We wczesnym okresie pooperacyjnym ( dni- pierwsze tygodnie po operacji) objawy moczówki spotykane są zwykle przejściowo u ok. 10-20% pacjentów.

Jedynie ok. 5-10 % chorych wymaga okresowego  podawania analogu wazopresyny  w okresie pooperacyjnym. Trwała moczówka prosta po operacjach guzów przysadki występuje  u 1% – 8 %   chorych w zależności od rodzajów guzów, doświadczenia operatora itp. Generalnie dla  gruczolaków przysadki  zwykle  odsetek trwałej  moczówki nie przekracza 1-2 % operowanych.

Z powodu  lokalizacji czaszkogardlaków, która ma zwykle ścisły związek z lejkiem przysadki odsetek  trwałej moczówki po operacji jest znacznie wyższy zwykle powyżej 60% operowanych pacjentów. Ustępowanie moczówki prostej – wczesnej trwa zwykle ok. 1-4 tygodni, wg. ogólnie przyjętych definicji na ustąpienie  objawów daje się 3-6 miesięcy. Po tym okresie raczej trudno spodziewać się powrotu czynności tylnego płata i należy przygotować pacjenta na przewlekłe leczenie suplementacyjne analogiem wazopresyny ( DDAVP).

Inne teksty w tej samej kategorii Zobacz również